I'm in Thailand, so I've decided to practice some writing. My methodology is similar to what I did for Russian. First I write 1/2 page in my notebook without pausing to look things up, like this: Then I type it out on the computer, and make corrections with google translate like this: Then I post it on italki, wait to get corrections, then incorporate them to get the final product, which I'm posting in this thread:
Text 01 โกรธที่จักรยานใหม่ไม่ทำงาน ประมาณหนึ่งเดือนที่แล้วผมซื้อจักรยานใหม่ที่พัทยา ตอนที่ซื้อมามันสวยและทำงานได้ปกติิแต่สามวันหลังจากนั้นมันเริ่มมีปัญหา เคยกลับไปที่ร้านหลายครั้งแล้วแต่ผมคิดว่าพวกเขาซ่อมจักรยานยังไม่ดีเพราะว่ายังมีปัญหาอยู่ และผมพูดภาษาไทยไม่ค่อยชัด ไม่รู้จักคำศัพท์จักรยาน ดังนั้นผมจะเขียนประโยคไว้ที่นี่เพื่อขอคนไทยช่วยผมคุยกับเจ้าของร้านหรือช่างซ่อมจักรยานให้หน่อย เกียร์เล็กไม่ทำงานเวลาผมปั่นขึ่นภูเขา ตอนนั้นถ้าผมเปลี่ยนเกียร์โซ่จะหยุดและไปไม่ได้ ถ้าปั่นจักรยานบนถนนราบไม่มีปัญหา แล้วกต้องเช็คเกียรบนภูเขา ผมพยายามปรับเกียร์ตนเองแต่ไม่สำเร็จ คิดว่ามีปัญหากับ derailleur ข้างหน้าหรือ ข่างหลัง คิดว่า derailleur อาจจะไม่ไช่เครื่องใหม่ และบางคนทำให้เคเบิลของ derailleur ข้างหน้าเสียหาย แล้วก็ต้องเปลี่ยนเคเบิลและแก้ไขเกียร์เล็ก
Text 02 บดความแนะนำตัวเอง ผมชื่อลีโอ มาจากสหรัฐอเมริกา รัฐวอชิงตัน เมืองซีแอ็ตเติ้ล จริงๆแล้วซีแอ็ตเติ้ลคือเมืองใหญ่ไกล้ที่สุดจากบ้าน ชื่อเมืองเล็กที่ผมอยู่คือเบลลิงแฮม เมืองนี้อยู่ในสหรัฐระหว่างซีแอ็ตเติ้ลและแวนคูเวอร์แคนาดา ผมเกษียณแล้วเลยไม่ได้่ทำงาน สามปีที่แล้วผมลาออกจากงานวิศวกร ตอนนั้นออกแบบเครื่องบินแต่ตอนนี้ไม่ได้ทำงานแล้ว ผมไม่ได้ทำงานจึงต้องมีงานอดิเรกอื่นๆ ผมเรียนภาษาและไปเที่ยว กำลังเรียนภาษา ๕ ภาษา ผมชอบมากแต่เป็นอะไรที่ต้องใช้เวลา ตอนนี้ผมอยู่เที่ยวที่เมืองไทย ในชีวิตผมเคยไปเที่ยวหลายประเทศ เช่น สามปีที่แล้วไปยูเครน ไต้หวัน ฟิลิปปินส์ เวียดนามและเมืองไทย งานอดิเรกอื่นคือออกกำลังกาย ชอบปั่นจักรยาน ว่ายน้ำและเดินเล่น ผมชอบดูหนัง อ่านหนังสือ เล่นอินเทอร์เน็ต คุยกับเพื่อนและอื่นๆ
Text 03 บทสนทนาที่บาร์ วันนี้ผมจะเขียนบทสนทนาระหวางเจ้าของบาร์และพนักงานที่เขตบาร์พัทยา เจ้าของบาร์มองหน้าร้านเขาจากถนน นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นบาร์และเขาสังเกตว่าสาวบาร์ขี้เกียจทำงาน ไม่ได้ทำอะไรที่มีประโยชน์ ไม่ได้เชิญลูกค้า ไม่ได้ยิ้ม แค่เล่นโทรศัพท์ ทั้งสองบาร์ข้างเคียงร้านในซอยเล็กนี้ร่าเริงมากและมีลูกคา้เยอะ เจ้าของบาร์โกรธและเข้าไปในบาร์ พนักงานไม่ได้เชิญต้อนรับเขาเข้าบาร์หรือกินน้ำ จริง ๆ แล้วเจ้าคือหุ้นส่วนกับอีก ๕ คนที่เป็นเจ้าของบาร์แต่พนักงานไม่รู้จักเขา หลังจากเข้าไปในบาร์เขา “rang the bell” เพื่อซื้อเครื่องดื่มให้ทุกคน แคชเชียร์ตกใจและเกือบตกจากเก้าอี้ พนักงานที่เหลือ ประหลาดใจแต่ดีใจเพราะจะได้รับค่าคอมมิชชั่นคนละ 30 บาท หลังจากสาวบาร์ทำเคร่ืองดื่มเสร็จพนักงานรวบรวมรอบ ๆ เจ้าของบาร์ เจ้าของบาร์: โชคดีครับ! พนักงานคนที่๑: ขอบคุณมาก! เราไม่ได้ทำอะไรเพราะไม่มีลูกค้า เบื่อมาก ๆ เจ้าของบาร์: จริง ๆ เหรอ? พนักงานคนที่๒: จริง ๆ เรากำลังเล่นโทรศัพท์และง่วงนอน ไม่สนุกเลย เจ้าของบาร์: จริง ๆ แล้วผมเป็นเจ้าของร้านนี้ ผมหวังว่าเครื่องดื่มนี้จะปลุกทุกคนและช่วยคุณจำได้ว่าต้องตั้งใจทำงานและต้อนรับลูกค้าเพื่อจะได้เงินเดือนสูง (พนักงานประหลาดใจมาก)
Text 04 ปั่นจักรยานที่พัทยายาก ที่พัทยามีรถเยอะ ทุกวันตอนบ่ายและตอนเย็นรถติด ดังน้ันถ้าผมจะปั่นจักรยานที่นี่ผมจะต้องปั่นจักรยานตอนเช้า ส่วนมากผมไปบาร์ตอนดึกเลยไม่ค่อยชอบตื่นเช้า แต่ชอบออกกำลังกายทุกวันแล้วก็ทำให้ตนเองเตรียมตวเพื่อไป หลังจากตื่นนอนแล้วผมจะสูบลมล้อรถจักรยาน ตอนนั้นผมโป๊เพราะว่าอากาศร้อนและไม่มีใครที่สามารถเห็นร่างกายน่าเกลียดของผมได้ จากนั้นผมจะใส่ชุดนักปั่นจักรยาน จริง ๆ แล้วใส่แค่กางเกงขาสั้นนักปั่นจักรยานเพราะผมไม่ได้ซื้อเสื้อผ้าจักรยานพิเศษอื่น ๆ ผมชอบประหยัดเงิน ถึงแม้ว่าผมจะปั่นจักรยานตอนเช้าผมก็ต้องทาครีมกันแดดที่จมูกและคอ ผมรีบดื่มน้ำหนึ่งขวดและออกจากห้อง ผมต้องใช้ลิฟท์พนักงานเพราะว่านำจักรยานเข้าลิฟท์ปกติไม่สุภาพ ผมลงลิฟท์ไปชั้นล่างและออกไปถนน
Text 05 ปัญหาที่ร้านอาหาร เมื่อคืนผมตัดสินใจกินปลาที่ร้านอาหารใหม่ใกล้ห้อง ผมเข้าไปในร้านและนั่งที่โต๊ะใต้พัดลม คนเสิร์ฟมาต้อนรับและถามผมว่าอยากทานอะไรบ้าง หลังจากสั่งข้าวแล้วผมนั่งเฉย ๆ และเล่นโทรศัพท์ มีคนขายเยอะมาพยายามขายของที่ร้าน บางครังหลังจากผมบอกเขาว่าไม่เอาเขาก็ยืนเฉย ๆ และไม่ยอมไป ตอนที่ทำยังงี้ทำให้ผมพูดอะไรแรงหรือไม่สุภาพเพื่อไล่เขาไป น่ารำคาญ คนเสิร์ฟยกปลามาและผมเริ่มกิน แตหลังจากผ่านไป ๑๐ นาทีปลาเดือดแรงมากเลยผมขอให้คนเสิร์ฟคนที่สองดับไฟใต้ปลา เขาพยายามใช้น้ำแข็งดับไฟแต่ไม่สำเร็จ แล้วก็เขาเป่าปลาและผมโกรธ ผมบอกเขาว่าไม่สะอาดและขอเช็คบิล คนเสิร์ฟคนที่หนึ่งนำบินมาและผมบอกว่าผมจะไม่จ่ายค่าปลาเพราะคนเสิร์ฟคนที่สองเป่าเลยกินไม่ได้ คนที่หนึ่งถามคนที่สองว่าเขาเป่าปลาหรือเปล่า คนที่สองบอกว่าไม่ ผมโกรธมาก ๆ เกลียดคนโกหก
Text 06 วันลำบากที่สำนักงานตรวจคนเข้าเมือง ผมมีธุรกิจที่พัทยาเลยหุ้นส่วนขอให้ผมเปิดบัญชีธนาคารไทย ดังนั้นผมไปธนาคารเพื่อเปิดบัญชี แต่พนักงานธนาคารบอกว่าก่อนเปิดบัญชต้องมีรับรองการพักอยู่อาศัยจากสำนักงานตรวจคนเข้าเมือง แล้วก็ผมนั่งสองแถวไปสำนักงานตรวจคนเข้าเมืองชลบุรีที่จอมเทียน พนักงานต้อนรับบอกผมว่าต้องทำก๊อบปี้พาสปอร์ตและกรอกเอกสารก่อนเข้าห้องรับรอง แล้วก็ผมออกจากสำนักงานไปร้านก๊อบปี้ที่อยู่ตรงข้ามถนน ทำก๊อบปี้ กรอกเอกสารและกลับสำนักงาน พนักงานต้อนรับมองเอกสารและบอกว่าขอโทษแต่รับรับรองการพักอยู่อาศัยไม่ได้เพราะว่าวีซ่าผมเป็นวีซ่านักท่องเที่ยว ผมบอกเขาว่าผมได้คุยกับธนาคารแล้วและอ่านที่ฟอรั่มว่านักท่องเที่ยวรับรับรองการพักอยู่อาศัยได้ แต่พนักงานคนนั้นปฏิเสธไม่ให้ผมเข้าห้องรับรอง
Text 07 หลีกเลี่ยงกินยาปฏิชีวนะ ผมไม่สบาย คิดว่าติดเชื้อไวรัสแต่ไม่รู้เป็นไวรัสอะไร ปวดหัว ปวดเมื่อยตามร่างกาย และมีอาการเจ็บคอ ไอ มีน้ำมูก คลื่นไส้ รู้สึกอ่อนเพลีย ผมและเพื่อนที่บางครั้งอยู่และไปเที่ยวกับผม เรามีอาการป่วยเหมือนกัน เขาเป็นแม่เลยรู้จักมากก่วาผมเกี่ยวกับการรักษาโรค เขาแนะนำว่ากินยา หลังจากนั้นเพื่อนไปร้านขายยาและซื้อยาไอบูโปรเฟ็น เรากินยาแต่อาการไม่ดีขึ้นเลย ดังนั้นผมไปซื้อยาแบบที่กินสองปีที่แล้ว คือยาไอบูโปรเฟ็นเหมือนกันแต่ทำงานดีกว่ายาที่เพื่อนซื้อให้ ผมหลีกเลี่ยงกินยาปฏิชีวนะเพราะฆ่าไวรัสไม่ได้ และถ้าเชื้อเป็นแบคทีเรียผมหลีกเลี่ยงเพราะว่ายาฆ่าแบคทีเรียดีในท้องด้วย และเหตุผลสุดท้ายเพื่อหลีกเลี่ยงกินยาปฏิชีวนะคือถ้ากินยาตัวนี้ทำให้แบคทีเรียกลายเป็นซุปเปอร์์แบคทีเรียที่ต่อต้านยาปฏิชีวนะได้
